Çünkü artık “keşke"lerle Dolu Cümleler Geceni Süslüyor

Geceye bir şarkı bırakırsın zamansız gelip zamansız gidenlere ithaf edersin. Yitirdiklerine ithaf edersin. Şişelerce yad edersin.Belki günlerdir kimseyle konuşmuyorsundur ama bir an gelir bir şarkı duyarsın yüreğine öyle bir dokunur ki gözlerin dolar, yüreğin dolar. Tutamazsın gözlerinden dökülmek üzere olan incileri, yanağından akarda dudaklarına değdiğinde gözyaşının tuzlu olduğunu. Aslında gözyaşının bile acı olduğunu, onun bile acıyla dolduğunu… Üstünü kapatmaya çalıştığın ne kadar üzüntün kederin varsa hepsi bir bir gün yüzüne çıkar da omuzların çöker, çöktüğün sandalyede gözlerinden akanla bir elindeki şişeye bir elindeki sigaraya bakarsın. Sonra derin bir of çekersin, kendi kendine konuşmaya başlarken ilk kelimen “keşke” olur. “Keşke böyle olmasaydı” yanarsın. Yanarsın da kimsenin haberi olmaz, gecenin kör bir saatinde, gecenin karanlığına anlatırsın derdini ondan başkası dinlemez seni. Yüreğin gidenlerin acısıyla dolar taşar… Ne zamanın ne de hiçbir gecenin bu yangına devası olmaz bilirsin de yine de konuşursun, anlatırsın. Çünkü ağzına kadar acıya gömüldün. Çünkü artık çıkış yolun kalmadı, çünkü artık “keşke"lerle dolu cümleler geceni süslüyor. Önce yüreğinden sonra avuçlarından dökülür acılar, sonra can kırıkları acıtır canını, kanatır. Bir "ah” bile diyemezsin. Demezsin. Sadece burnunu çeker gözlerini silmeye yeltenir ondan da vazgeçersin… 

-

kotpilot.